number thirty two

Szłam z apteki spietrana jak nigdy. No ale zrobiłam to. Kupiłam te cholerne testy. Powinni mi dać order za odwage. Udałam się w kierunku domu Megan i zastanawiałam się kto mógłby być ewentualnym ojcem dziecka. Przecież ona z nikim się nie spotykała. No przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo. Jej były też nie wchodził w gre, bo wyjechał z miasta pół roku temu i od tego czasu nie miała żadnego chłopaka, także nie miałam pojęcia z kim ona mogła to zrobić. Wejrzałam na zegarek. Była równa 14.00. Oznaczało to, że jej rodzice są w pracy i jest ona sama w domu. Bardzo mnie ucieszył ten fakt. Wbiegłam po schodach na góre i nacisnęłam kilka razy na dzwonek. Po paru sekundach otworzyła mi Meg we własnej osobie.

- Hej – uśmiechnęłam się. – Jak się czujesz ?

- Dobrze. Wejdź – otworzyła mi szerzej drzwi i poczłapałyśmy do jej pokoju.

Usiadłam na jej łóżku i posłałam jej pytające spojrzenie.

- Co ? – zapytała zdezorientowana.

- Słuchaj … - zaczęłam niepewnie. – Kupiłam ci coś – dodałam i rzuciłam na łóżko pięć testów ciążowych.

Ta nic się nie odezwała tylko wywróciła oczami.

- Mówiłam ci coś na ten temat.

- Wiem, ale lepiej mieć pewność. Prosze zrób to … skoro jesteś pewna, że to zatrucie to co ci szkodzi zrobić ? Przynajmniej będę spokojna.

- Nie wierzysz mi ?

- Nie o to chodzi … po prostu się martwie – wzięłam jeden test do ręki i podałam jej.

Wzięła go i popatrzyła na mnie pustym spojrzeniem.

- Dobra – mruknęła i ruszyła w kierunku łazienki.

- Czekaj – zatrzymałam ją i podałam jej reszte. – Zużyj wszystkie, lepiej mieć pewność.

Ta ponownie wywróciła oczami i zbiegła na dół. W tym czasie odpaliłam sobie jej lapka i włączyłam youtuba. Zapodałam sobie Munky Funky i zaczęłam nakurwiać densa. Zaraz po tym do pokoju wróciła Meg i popatrzyła na mnie rozbrajającym wzrokiem.

- Co ty wyprawiasz ?

- O wróciłaś – uśmiechnęłam się głupkowato. – Chciałam sobie jakoś urozmaicić czas.

- Aha ? – zaśmiała się sztucznie.

- Pokaż te testy ! – powiedziałam z niecierpliwością.

- Wyrzuciłam je już – odparła. – Ale … - zacięła się.

- Ale co ? – spytałam patrząc na nią wystraszonym wzrokiem. – Jesteś w ciąży ? Jesteś ?

- Sam …

- No powiedz wreszcie ! – krzyknęłam.

- Nie !

- Nie powiesz czy nie jesteś ? – spytałam głupio.

- Nie jestem. Mówiłam ci, że to zatrucie.

- Bogu dzięki … - odetchnęłam z ulgą.

 - Mhmm … wiesz, chyba się położe.

- Źle się czujesz ?

- Jeszcze mi nie przeszło – odparła. – Ale niedługo będzie wszystko okej, nie przejmuj się.

- Na pewno ?

- Tak – pokiwała twierdząco głową.

- No dobra, wpadnij do nas jak poczujesz się lepiej – rzuciłam i ruszyłam w kierunku wyjścia.

- Jasne, pa – odpowiedziała i zamknęła za mną drzwi.

*

Weszłam do kuchni, w której zastałam komplet One Direction. Jak zwykle się opychali ale to chyba nie jest żadną niespodzianką.

- Macie jakieś plany na dziś ? – spytałam patrząc na każdego po kolei.

Wszyscy pokiwali przecząco głowami.

- Czemu pytasz ? – zaciekawił się Liam. – Nie mów, że cię to obchodzi.

- Z ciekawości – odpowiedziałam i wejrzałam na Horana, który wpychał do siebie pizze niczym do śmietnika.

- Zwolnij może co ? – zaśmiałam się. – Nikt ci tego nie ukradnie.

- Dżuseeeppeee, dżuse-dżuseppe, dżuseppeeee - zaczął sie wydzierać na cały głos, olewając moją uwage. - Pizza italiaanooo !

Pokręciłam tylko głową i nie skomentowałam jego zachowania, podobnie z resztą jak pozostali.

- A teraz dla urozmaicenia treszku kiełbaskiii - ucieszył sie i zaczął ją wsuwać z bananem na ryjcu. 

- Jeśli nie chcesz skończyć jak Megan to lepiej jej tyle nie jedz – odezwałam się.

- Dlaczego ? - spytał zdezorientowany.

- Biedaczka ma z głowy cały weekend. Zatruła się.

- Szkoda.

- I to przez ciebie.

- Czemu przeze mnie ?

- Bo nagle zachciało ci się być miłym – odparłam. – Ej a może ty do niej … - zaczęłam ale nie dokończyłam.

Nagle przyszło mi coś do głowy, ale było to na tyle głupie, że w ogóle nie mogłam uwierzyć w to co przed chwilą sobie pomyślałam.

Nialler podzielił się jedzeniem. On się NIGDY z NIKIM nie dzieli jedzeniem. Mało tego … Podzielił się nim z MEGAN. A to musi coś znaczyć …

- Co ci jest ? – spytał Payne patrząc na moją zastanawiającą mine.

- Nic … - odpowiedziałam. – Emm … Niall ? – zwróciłam się do chłopaka.

- No ? – spytał jak zwykle z pełną buzią. Jak siedzimy w kuchni i coś jemy i ktoś nagle o coś zapyta Horana to ten nigdy, ale to NIGDY nie odpowie zanim połknie. Przynajmniej ja tego nie zauważyłam.  – Lubisz Megan ?

- Lubie – odpowiedział.

Nie mam pytań.