number forty five

Przez cały poranek pakowałyśmy swoje manatki i przygotowywałyśmy się do wyjazdu. Dziś przystanek w Birmingham, ale tylko na chwile, jeden koncert i wbijamy do rodzinnego domu Liama. Szczerze to nie mogliśmy się doczekać, nie spotkałyśmy się jeszcze ani razu z nikim z jego rodziny.

Torby miałyśmy już spakowane, ruszyłyśmy więc w strone holu, aby się wymeldować. Tak też zrobiłyśmy. Po niecałych 20 minutach siedziałyśmy już w Tour Bus’ie jednak nie mogliśmy ruszyć, z tego względu gdyż iż ponieważ, musieliśmy czekać na chłopców, jak zwykle z resztą. Szczerze mówiąc bałam się spotkania z Haroldem.

Po jakimś czasie wparowała cała zgraja do autobusu, jednak żaden nie zwrócił na mnie szczególnej uwagi. Świetnie.

- Emm … chłopcy ? – odezwała się Meg, a wszyscy wejrzeli w jej kierunku. – Gdzie jest Phoebe ?

- Zwolniliśmy ją – odparł Liam.

- Jak to zwolniliście ?

- Po co nam ktoś taki ?

- Ale … przecież … - zaczęła się jąkać Danielle. – Harry ? – popatrzyła na niego, a ten posłał jej pytające spojrzenie. – Między wami coś było ?

- Powietrze chyba – prychnął.

Dobra, teraz to niczego nie rozumiałam.

- Nie mógłbym być z dziewczyną, która dała kosza mojemu najlepszemu przyjacielowi – oznajmił i wejrzał kątem oka na Zayna.

No oczywiście, że to była aluzja.

Brunetowi zrobiło się troche głupio, bo natychmiast spuścił wzrok, ja z resztą poczułam się podobnie.

Wstałam z miejsca i ruszyłam w strone pokoju, który chwilowo był pusty. Zamknęłam drzwi, żeby nie słyszeć dzikich odgłosów chłopców, którzy zaczęli się wydurniać i próbowałam zasnąć. Sama nie wiem po co, przecież przed chwilą dopiero wstałam, no ale mniejsza …

Już prawie odpłynęłam w kraine Morfeusza, gdy ktoś bezczelnie mi przeszkodził.

- Siemasz – usłyszałam zadowolony głos Louisa, który stał nade mną i zaczął wymachiwać rękoma na wszystkie strony.

- Pozwoliłam ci się opalać w blasku mojej zajebistości ?

- Jak stoi sprawa z Haroldem ? – odpowiedział pytaniem na pytanie i zaczął na ten swój idiotyczny sposób poruszać brwiami.

- Nijak.

- Wkurzony, co ?

- Nie wiem, może – wzruszyłam ramionami. – Z resztą, głupio się pytasz, ty byś nie był na jego miejscu ?

- Zaproponuj mu mały numerek, od razu mu przejdzie – wyszczerzył się i zaczął się kiwać w przód i w tył.

- Ta wasza męska prostolinijność - wywróciłam oczami.

- Ta wasza babska skręto-wiadukto-skrzyżowanio-objazdowość – odparł na co posłałam mu dziwne spojrzenie.

- Weź wyjdź Lou – jęknęłam.

Po paru minutach, a może nawet i godzinach gadania od rzeczy, w końcu wyszedł. Długo się jednak nie nacieszyłam spokojem, bo zaraz po tym wbiła Eleanor i zaczęła drzeć ryjca, że wysiadamy. Przecież przed chwilą wsiedliśmy !

- Nigdzie nie ide – bąknęłam z poduszką na twarzy.

- Idziemy wszyscy na arene, bo chłopcy mają próbe, nie będziesz tu sama siedziała – powiedziała i zaczęła mnie ciągnąć za kończyny.

- Nieeeeee – jęknęłam.

- Co ? Jeść ? Gdzie ? – w trybie natychmiastowym wleciał Horan z widelcem i nożem w łapach, cały obśliniony jakby miał nadzieje że coś dostanie.

- Co ty majaczysz ? – wejrzałam dziwnie na blondyna.

- No bo ktoś wołał jeeeeeeeeść.

- Jesteś przewrażliwiony – brunetka poklepała go po głowie i opuściła pomieszczenie.

Głodnomorra po chwili z ogromnym zawodem zrobił to samo.

Wyszłam z pokoju gdzie wszyscy przygotowywali się do wyjścia i rozwaliłam się na kanapie patrząc na zbierającą się chołote.

- A ty co ? – popatrzył na mnie Liam. – Zostajesz ?

- Taa ...

- Jak chcesz ale jakby ci się znudziło siedzenie samej w czterech ścianach gdzie nic się nie dzieje to weź wbij – powiedział z uśmiechem.

- Dzięki – odparłam sarkastycznie wywracając oczami.

Naturalnie nie miałam takiego zamiaru. Chciałam do końca trasy siedzieć w tym Tour Bus’ie i z niego nie wychodzić. Zdawałam sobie oczywiście sprawe z tego, że jest to troche niemożliwe no ale mniejsza.

Włączyłam sobie telewizor i postanowiłam właśnie przed nim spędzić dzisiejszy dzień. Od jakiejś godziny wszyscy byli na próbie i mieli wrócić 2 godziny przed koncertem, żeby się ogarnąć i te sprawy. Wpatrywałam się w ciekawością w SpongeBoba, gdy w pewnym momencie usłyszałam głos Harolda. Cholera, musze w końcu zmienić dzwonek …

Sięgnęłam po komórke i wejrzałam z pretensją na wyświetlacz. To był Louis.

- Czego ? – spytałam od niechcenia.

- Sam, przychodź tu natychmiast ! – krzyknął spanikowany.

Troche mnie zdziwił jego ton.

- Co się stało ?

- Nie ma czasu, przychodź !

- Dobra, już, ale … gdzie ty jesteś ? Na arenie ?

- Nie, skoczyłem z Meg do spożywczaka, a ona zaczyna mi tu rodzić na pasach ! – ryknął. – Sam uwierz mi, nie staliśmy długo czerwonym świetle – dodał już nieco spokojniej.

- Co robić ? Rodzić ? – powtórzyłam zdziwiona i usłyszałam wycie Megan. – Tak, to z całą pewnością odgłosy porodu … - odpowiedziałam sama sobie. – Zaraz będę tylko wyślij mi dokładny adres – dodałam i natychmiast się rozłączyłam ruszając w kierunku wyjścia.