number thirty seven

6 miesięcy później

Lataliśmy wszyscy po domu nieogarnięci jak zwykle. Wszystko zostawiliśmy na ostatnią chwile przez co, co 5 minut słyszeliśmy trąbienie sprzed domu od kierowcy Tour Bus’a który czeka na nas od ponad godziny. Pojęcia nie mam jak długo potrwa ta cała trasa po Europie, kilka miesięcy jak mniemam. Oznacza to, że musieliśmy zabrać ze sobą wszystko, dosłownie wszystko. Zanim się tu przeprowadziłam byłam bardziej zorganizowaną osobą, ale totalna olewka chłopców mi się udzieliła. Louis wkładał do swojej torby podręcznej wszystkie marchewki z lodówki, Nialler natomiast całą lodówke, Liam przeglądał po raz setny swoje bagaże, by mieć pewność że wszystko zabrał, Zayn szukał po całym domu żelu do włosów, który zgubił kilka dni temu, a Harold naturalnie się jeszcze nawet nie odział. Jeden wielki chaos. Megan, Eleanor, Danielle i Phoebe (która jedzie z nami, by robić z chłopcami próby pomiędzy koncertami, 10 osób i jedna łazienka, nie wyobrażam sobie tego) już dawno siedziały w autobusie, jedynie ja jako jedna dziewczyna nie byłam jeszcze gotowa. One Direction mają na mnie zły wpływ. 

- Juuuż ? – jęknęłam stojąc z torbami przy drzwiach.

- Taaaak – odpowiedzieli chórem i zadowoleni ruszyli w moim kierunku.

Nie wiem czy kierowca podzieli ich entuzjazm.

Wzięliśmy wszyscy swoje bagaże i zapakowaliśmy je do bagażnika po czym wsiedliśmy w końcu do środka.

- Dłużej nie szło ? – spytała Danielle.

- Uwierz, że szło – odparł jej chłopak i dał jej namiętnego całusa w usta.

- Fuuj, nie przy ludziach – jęknął Harry zasłaniając sobie oczy.

Tour Bus wyglądał jak drugie mieszkanie. Tyle że na kółkach. Da się przeżyć.. Co do łóżek to dziwnie były one poustawiane, 5 w jednym ‘pokoju’, 5 w drugim. Pomieszczenia były oddzielone niewielkim korytarzem, który prowadził do kuchni. Łazienka była zaraz przy wejściu czyli obok ‘salonu’. Przytulnie. W pierwszy pokoju spali : Niall, Liam, Danielle, Phoebe i Zayn, w drugim natomiast ja, Megan, Eleanor, Louis i Harry. Genialnie … Rzuciliśmy wszyscy torby na swoje nowe łóżka i wszyscy poszli do salonu pograć na x boxie podczas gdy ja postanowiłam odwiedzić sąsiedni pokój, w którym zastałam samotnie siedzącego Zayna.

- Czemu nie możemy być w jednym pokoju ? – jęknęłam po czym wgramoliłam mu się na kolana.

- Chłopcy pozajmowali łóżka już dawno temu, wolne zostały tylko w dwóch różnych pokojach – odparł. – Ale może to i lepiej.

Posłałam mu pytające spojrzenie.

- No wiesz, będzie mniejsza skapa.

- Przecież nikt w życiu się nie zorientuje, jesteśmy zbyt dobrymi aktorami – wyszczerzyłam się i musnęłam jego usta.

- Ekhem – usłyszeliśmy czyjś głos w wejściu po czym natychmiast się od siebie oderwaliśmy.

- Jezu, jak mnie wystraszyłeś – aż się złapałam za serce, które obecnie miałam w gardle.

- Nie Jezu, jestem Louis – odparł z uśmiechem na twarzy. – Może bylibyście bardziej uważni, co ?

- Jesteśmy przecież uważni.

- No bardzo, całujecie się przy otwartych drzwiach podczas gdy w pokoju obok są dosłownie wszyscy – powiedział sarkastycznie.

- Nie przesadzaj – burknęłam i zeszłam z Malika, siadając obok.

- Minęło już ponad pół roku, a wy jeszcze nie powiedzieliście chłopcom prawdy, długo to jeszcze potrwa ? Mam dosyć tego ciągłego krycia was za każdym razem jak gdzieś razem wychodzicie albo zamykacie się w pokoju. Może najwyższy czas wyjawić im prawde ?

- Nie, Lou – zerwałam się na równe nogi widząc, że chłopak już powili pęka i sprawia wrażenie jakby zaraz miał pójść do wszystkich i im ogłosić, że jesteśmy razem. – Daj nam jeszcze troche czasu, proszę – popatrzyłam na niego błagalnym wzrokiem.

- Ile to jest troche ? Kolejne pół roku ?

- Nie – przemówił Zayn. – To wszystko niedługo się skończy, słowo.

Ten nic nie odpowiadając wywrócił tylko oczami i opuścił pokój.

Po chwili zrobiliśmy to samo. W tutejszym salonie siedzieli wszyscy chłopcy + Phoebe, reszta dziewczyn była pewnie w kuchni, żeby zaspokoić wiecznie głodnych żarłoków. Siedziała obok Niallera w rogi kanapy i głupio się do siebie szczerzyli, a Harry, który to wszystko obserwował z boku sprawiał wrażenie jakby miał zaraz zwymiotować.

- Co tam ? – zagaiłam siadając obok lokatego.

- Dobrze – bąknął.

- Gdzie my teraz właściwie jedziemy ?

- Dover – oznajmił. – Mamy tam koncert jutro wieczorem. Potem Newport, ale tam zostaniemy na dłużej. Mamy wynajęty hotel, popołudniu kilka wywiadów, a wieczorem małe show w jakimś tam programie rozrywkowym. Na drugi dzień będziemy mieć wolne, żeby nabrać sił przed kolejnym koncertem w Birmingham.

- Wstąpimy do Wolverhampton ? – spytałam.

- Wszyscy mamy zamiar odwiedzić nasze rodzinne domy – uśmiechnął się. – W końcu będziemy tak blisko …

 - Zostaniemy u Liama na dłużej ? – wyszczerzyłam się.

- Jego łóżko jest wygodne – stwierdził i pokiwał z uznaniem głową. – Więc pewnie tak – zaśmiał się.

- Ej ludzie ! – ryknął w pewnym momencie Lou stając na kanapie. Po tym wezwaniu wróciły Danielle z Eleanor i Meg i zajęły wolne miejsca. – Robimy pop art. ? – spytał podekscytowany pocierając ręke o ręke.

- Taaaak ! – krzyknęliśmy wszyscy chórem zacieszając.

- Niall ! – zwrócił się do blondyna. – Rusz swój zacny zad i udaj się do pokoju po scrabble – oznajmił i usiadł na miejscu, a Nialler z trudnością rozstał się ze swoją nową lubą i wykonał posłusznie rozkaz Tomlinsona.

 ________________________________

musze wam powiedzieć , że za jakieś 10 rozdziałów planowałam zakończyć tego bloga . mało tego napisałam już nawet ostatni rozdział + epilog . ale wiecie co ? usune to ( chyba ) i napisze coś zupełnie innego , nie zakończe tej historii tak jak planowałam , bo chciałabym napisać jeszcze kilka rozdziałów , bo mam na nie pomysł . jak mi sie uda to będzie ciekawie XD

PS. sory za taki duży skok do przodu ..