number four

Dni mijały nadzwyczajnie szybko i jak zwykle monotonnie. Dom, szkoła, wypady na miasto i tak dalej… Nim się obejrzeliśmy nastał długo oczekiwany piątek. O 18.00 mamy samolot. Znając chłopaków, zdążą zapomnieć, mimo że im dzisiaj o tym przypominałam z 20 razy. Spakowaną torbę wzięłam w rękę i udałam się w kierunku ich posiadłości. Do samolotu mieliśmy jeszcze 2 godziny, ale wiadomo jak to jest… Zaszłam do ich domu i zostawiając swoje rzeczy na korytarzu, udałam się po schodach na górę. Weszłam do pokoju wypoczynkowego i zastałam tam Zayna.

- Hej – rzuciłam i usiadłam na jednym z foteli.

- Siemanko.

- Gdzie reszta chłopaków? – zapytałam.

- Niall z Harrym poszli na kręgle, Louis skoczył do warzywniaka, bo skończyły mu się marchewki, a Liam jak sądzę śpi.

Nie wiem czemu, ale takie odpowiedzi w ogóle mnie nie zdziwiły.

- Spakowałeś się?

- Po co? – spytał zdezorientowany.

- Nie mów, że zapomnieliście – odparłam zrezygnowana i wstałam ze swojego miejsca. – Dzisiaj wylatujemy do Stanów.

- Dzisiaj?! – krzyknął i wstał na równe nogi.

- No mówie.

- Czemu nam nie przypomniałaś?

- Przypomniałam wczoraj około 15 razy, dzisiaj też mi się zdarzyło.

- Zadzwoń po chłopaków, ja obudzę Liama – oznajmił i udał się w kierunku jego pokoju.

Napisałam do Harrego SMS-a, bo miałam darmowe i zeszłam na dół. Długo nie musieliśmy czekać. Po 15 minutach był komplet. Pakowanie zajęło im naturalnie około 1.5 godziny i zajęłoby jeszcze więcej, gdyby nie fakt, że co chwilę każdego poganiałam.

- Spóźnimy się na samolot, jak nic – powiedziałam w biegu, wrzucając swój bagaż do taksówki, którą wcześniej zamówiliśmy.

- Patrz, zupełnie jak w Kevinie – zauważył spostrzegawczy jak zawsze Niall.

Wszyscy zapakowaliśmy się do auta i ruszyliśmy w stronę lotniska.

Zajechaliśmy na styk. Cudem zdążyliśmy na odprawę; jeszcze musieliśmy się zatrzymać koło spożywczaka, bo Horan nie kupił sobie nic na drogę i stwierdził, że przez tyle godzin w samolocie z całą pewnością umrze z głodu.

Wystartowaliśmy z małym opóźnieniem.

Ja siedziałam z Harrym, za nami Louis z Niallem, natomiast obok Liam z Zaynem.

Przez całą drogę tak mi się nudziło, że myślałam, że zasnę z nudów. Louisowi się udało. Liam patrzył w okno i nie odzywał się ani słowem, Niall przytulał się do paczki chipsów, natomiast Zayn miał słuchawki w uszach. Ja przez cały czas bawiłam się włosami Stylesa. Uwielbiam jego loczki. Są takie kręcone.

- Lubisz je, nie? – zaśmiał się Hazza.

- Twoje włosy? Kocham.

- Dzięki, sam je wyhodowałem – odparł z dumą.

- Louis się obudził? – zapytałam zerkając w tamtym kierunku.

- Gada przez sen.

- Gada przez sen? – zapytałam rozbawiona i wstałam z miejsca, by z ciekawości podsłuchać.

Wgramoliłam się Niallowi na kolana i z uwagą słuchaliśmy tego, co mamrocze pod nosem. Już wkrótce dołączyła do nas reszta zespołu i w ten oto sposób wszyscy gapiliśmy się na śpiącego Louisa przez jakąś godzinę.

Ten gdy zaczął się przebudzać zląkł się jak nigdy.

- Co? – zapytał zaspany i wystraszony w jednym.

- Gadasz przez sen? – zapytałam nie mogąc powstrzymać śmiechu.

- Nie – zaprzeczył.

- Gadasz – odparli chłopcy.

- Śpie, więc skąd mam wiedzieć.

- Zupełnie jak wtedy kiedy chciał utopić swoją złota rybkę i zwalił to na to, że lunatykował – powiedział Zayn, na co ja wybuchłam niepohamowanym śmiechem.

- Chciałeś utopić złotą rybkę? – śmiałam się jak pojebana, nie mogąc złapać tchu, zupełnie jak pozostałe towarzystwo. – A ty może wiesz o tym, że ryby mają skrzela i żyją właśnie w wodzie?

- Lunatykowałem!

- Wcale, że nie – odezwał się Hazza. – Funkcjonowałeś wtedy całkiem normalnie.

- Tak jak zawsze? – spytałam.

- Tak.

- No to nie wiem czy to można nazwać normalnym funkcjonowaniem – odparłam cały czas się śmiejąc.

Jeszcze z godzinkę ponabijaliśmy się z Louisa i potem już wróciliśmy na swoje miejsca, bo stewardessa się pluła.

Usiadłam w siadzie skrzyżnym, bo nie jestem w stanie siedzieć w normalnej pozycji przez tyle godzin i zaczęłam zaczepiać Harrego, bo straaasznie mi się nudziło.

Ja go zaczepiałam, on mi oddawał i w ten oto sposób po minucie zaczęliśmy się okładać.

- Daj mi swojego iPoda.

- Po co?

- Bo chcę czegoś posłuchać? - ten włożył rękę do kieszeni i zaczął wyciągać wszystko po kolei. iPhone, gumy do żucia, słuchawki, chusteczki, kondomy, zapalniczka i na końcu iPod.

- Po co ci gumki? – zaśmiałam się.

- Wiesz, nigdy nic nie wiadomo – poruszył zabawnie brwiami na co znowu zaczęłam się śmiać.

- A zapalniczka?

- To Zayna.

- Myślałam, że zacząłeś palić.

- Głupi jeszcze nie jestem.

- Słyszałem – odezwał się Malik.

- Dawaj tego iPoda – zabrałam mu i włożyłam słuchawki.

- Masz coś fajnego? – zapytałam.

- No.

- Co?

- Piosenki.

- Nie mów! – udałam zdziwienie i wywróciłam teatralnie oczami.

Włożyłam słuchawki do uszu i usiadłam wygodnie, wpatrując się w okno.

Reszta podróży minęła całkiem szybko.

_________________________________________________

fakt o złotej rybce i o tym, że Lou gada przez sen to PRAWDA XD 

lałam ze śmiechu jak się dowiedziałam, że serio chciał ją utopić hahahaha ciota XDDDD