number fifty six

Oczami Sam:

Siedziałam na miejscu pasażera z rękoma założonymi na piersi, naburmuszona jak mała dziewczynka, a Harry tylko perfidnie śmiał się z mojego zachowania. Po 10 minutach drogi byliśmy na miejscu. Wysiadłam trzaskając głośno drzwiami i nie czekając na Lokatego, ruszyłam w kierunku szpitala. Usiadłam w poczekalni, a wzrok wbiłam w podłoge. Hazza dalej się nie odzywał, tylko śmiał się pod nosem, jakby miał z czego. Po 5 minutach czekania asystentka lekarza wezwała kolejnego pacjenta.

- Iść z tobą czy poradzisz sobie sama ? – uśmiechnął się sarkastycznie.

Olałam go wywracając oczami i weszłam do gabinetu lekarza. Usiadłam na krześle i troche się zmieszałam, gdy lekarz zapytał ‘co pani dolega ?’ bo tak właściwie to, co ja mu miałam powiedzieć ? Że za dużo wypiłam ? Styles tu powinien być za mnie i się tłumaczyć, bo zachowuje się jak moja matka, od razu panikuje.

Powiedziałam doktorkowi wszystko zgodnie z prawdą, a on zaraz po tym jak pomacał mnie po brzuchu, wysłał mnie na USG, aż żal kolesia, przecież mi nic nie jest, dlaczego nikt tego nie może zrozumieć ?

Po 30 minutach siedzenia w gabinecie i ględzenia lekarza w końcu wyszłam z jego gabinetu. To, co mi powiedział nie zdziwiło mnie praktycznie wcale, bo szczerze mówiąc spodziewałam się tego…

- I jak ? – usłyszałam Harrego, który natychmiast podniósł się z krzesła.

- A jak ci się wydaje ? – burknęłam i ruszyłam do samochodu.

- Oj no Sam, nie złość się, ja się po prostu martwię – powiedział podążając za mną.

- Niepotrzebnie.

- No dobra … a teraz jak się czujesz ?

- Świetnie.

- Długo masz zamiar się tak zachowywać ?

- Zachowuje się tak jak zawsze.

- No właśnie troche nie bardzo – podrapał się w tył głowy.

- Możemy już jechać ? – po raz pierwszy podczas naszej rozmowy na niego wejrzałam.

- Jasne – powiedział półgłosem i odpalając silnik, ruszył z powrotem w kierunku domu.

- Tylko zatrzymaj się jeszcze koło apteki, musze kupić jedną rzecz.

- Przepisał ci coś ? – spytał zerkając na mnie kątem oka.

- Emm .. tak, właśnie – uśmiechnęłam się sztucznie, włączając radio.

- Weeeeeee – jęknął chłopak.

- Co ?

- Nienawidze tej piosenki, możesz wyłączyć ?

- Pewnie – odparłam wzruszając ramionami po czym podgłosiłam jeszcze bardziej.

- Dlaczego mnie nienawidzisz ? – spytał przekrzykując muzyke, na co ja tylko się zaśmiałam.

Po niecałej godzinie znów byliśmy w domu. Ledwo co przekroczyliśmy próg, ujrzeliśmy walke o komputer pomiędzy Horanem, a Tomlisonem.

- Hej, hej, a co tu się wyprawia ? – do akcji wkroczył Daddy Direction.

- A no bo Niall mi nie każe wejść na komputer ! – krzyknął oburzony Lou, pokazując palcem wskazującym na Blondyna.

- Bo ty już byłeś, teraz moja kolej !

- Byłem wczoraj, a ty siedzisz od rana, to nie fair !

- Jezu przestańcie wrzeszczeć – odezwał się Styles zatykając uszy.

- A może byś pomógł rozstrzygnąć spór pomiędzy nimi ? – spytał Liam.

- Zabierz mi obu laptopa – rzucił bezproblemowo, wzruszając ramionami i udał się do pokoju.

- Genialne – Payne walnął się w czoło i ruszył po komputer. – Sprawa załatwiona.

- A właśnie wcale, że nie ! – ryknął Lou.

- Co znowu ?

- No bo Niall zabrał mi komórke – chłopak zrobił z ust podkuwkę.

- Niall ?

- Hm ? – mruknął odgryzając kawałek kiełbasy, którą przed momentem wyjął z kieszeni.

- Dlaczego zabrałeś mu komórke ?

- Bo mnie nie zawiózł do nando’s tak jak obiecał ! – krzyknął urażony.

- Ja cię miałem zawieść do nando’s ? Pierwsze słysze.

- Hej Niall – nagle z nikąd pojawił się Zayn. - Nie, żeby coś, ale to byłem ja – pomachał mu ręką tuż przed ryjem.

- Jesteście beznadziejni – skomentowałam i przestałam być biernym obserwatorem, ruszając do Harrego, jednak nawet z pokoju obok było słychać ich kłótnie i płacze.

- Oddaj mi ten cholerny telefon – usłyszałam stanowczy ton Louisa, co troche mnie zdziwiło, nie powiem, że nie.

- Chcesz zadzwonić ? Skorzystaj z domowego.

- Nie będę korzystał z domowego, bo tu takiego nie ma – odpowiedział z miną ‘are you fickin kidding me?’. – Poza tym musze wejść na twittera.

- Na twittera ? – Horan się zląkł. – Po co ? Twitter jest nudny ! Nie warto staaary, chodźmy lepiej na plac zabaw, przywieźli nową huśtawkę, jeee – zaczął go ciągnąć za rękę.

- Uspokój się – brunet szarpnął rękę i zmierzył Głodomorrę groźnym spojrzeniem.

- Okej, pa – rzucił szybko i wraz z telefonem uciekł z domu.

Przez resztę dni nic nie robiliśmy, tylko jak to mieliśmy w zwyczaju – wydurnialiśmy się non stopa. Lou z Niallem, który wrócił po 5 minutach, postanowili wieczorem wyjść do kina na komedie romantyczną co szczerze mówiąc nie zdziwiło mnie ani troche o,O Tommo czuł się zaniedbany ze strony Hazzy, więc poszedł się pocieszyć do blondyna, a on darmowym żarciem nie pogardzi, więc się zgodził, bo to w końcu Boo Bear zaproponował, więc wypadałoby, żeby to on wszystko zafundował, zwłaszcza jedzenie. A telefonu nadal nie odzyskał, bo prawda była taka, że to Niall wymyślił ten wypad w zamian za komórkę, ale oficjalna wersja jest inna. Skomplikowane, ale idzie zrozumieć.

Liam z Danielle również wybyli, gdy tylko usłyszeli, że w domu nie będzie nikogo z wyjątkiem mnie i Harrego, bo każdy miał na wieczór jakieś plany z wyjątkiem nas. Tak w zasadzie to szło się domyślić, że chłopcy specjalnie wyszli, żebyśmy mieli chwile dla siebie, no ale nie do końca wyszło tak jak wszyscy myśleli. Było około 21, a do kuchni właśnie wszedł Zayn.

- Słyszałem, że masz zamiar gdzieś dziś wyjść – odezwał się Styles.

- Nie twój interes – odparł zlewająco, sięgając po piwo z lodówki po czym udał się w kierunku swojego tymczasowego pokoju.

- Specjalnie to zrobił – oburzył się Lokaty.

- No i co, niech sobie będzie – wzruszyłam ramionami. – Nie będzie nam chyba przeszkadzał, co ? – wejrzałam na niego kątem oka.

- No niby nie, ale wiesz … - spauzował stając naprzeciwko mnie. – Miałem nadzieję, że choć przez chwilę będziemy sam na sam – dodał przygryzając mi płatek ucha. – Chociaż, wiesz co ? – spytał retorycznie muskając delikatnie moje usta. – Masz rację – dodał. – On nam w niczym nie przeszkodzi – powiedział szybko i wręcz pociągnął mnie za rękę prowadząc na górę do swojego pokoju. Trzasnął drzwi i bez zastanowienia mnie do siebie przyciągnął, po czym zaczął składać na moich ustach brutalne pocałunki. Czując jak jego ręce błądzą pod moją koszulką, lekko się od niego odsunęłam przerywając całą tę akcję.

- Co się dzieje ? – zapytał zdezorientowany.

- Ja … yy … - zaczęłam się jąkać. – Harry ja nie mogę – wykrztusiłam.

- Ale dlaczego, coś się stało ?

- Noo … nie  - powiedziałam niepewnie.

- Więc o co chodzi ? – zauważył zdenerwowanie na mojej twarzy, więc podszedł bliżej, by mnie uspokoić. – Sam – szepnął. – Mnie możesz powiedzieć.

- Po prostu … - zacięłam się zerkając na jego wyczekującą mine. – Obiecałeś mi coś, pamiętasz ? – zapytałam o wiele bardziej pewnie.

- Niby co ?

- Że pogadasz z Zaynem.

- Saaaaaam, ty sobie chyba ze mnie żartujesz w tym momencie – rzucił zrezygnowany. – Więc o to chodzi ? Ty mówiłaś na serio ?

- Serio o czym ?

- O tym, że dopóki się z nim nie pogodzę …

- Tak – przerwałam mu. – Przecież wiesz, że to dla mnie ważne, nie chce żebyście się kłócili.

- Ale sama słyszałaś nasz dialog w kuchni, z nim się nie da normalnie gadać – odparł z pretensją.

- Więc coś wymyśl – wzruszyłam ramionami.

- Sam.

- Harry.

- Przestań – zaśmiał się lekko.

- To ty przestań.

- Dobra, pogadam z nim … ale jutro.

- ‘Jutro’ miało być kilka dni temu.

- Obiecuje.

- Wtedy też obiecywałeś.

- Samantho Jennifer Packet, czy ty mi nie ufasz ? – zapytał z grozą.

- Nie, nie ufam – odparłam z cwaniackim uśmieszkiem, po czym wyszłam z pokoju i potatajałam na dół, gdzie reszte wieczoru spędziłam przed telewizorem.

___________________________________

dupny jak nie wiem co, ale są dobre wieści, bo mam pomysł, na kolejny rozdział, nananana :D

zainspirowało mnie I WISH ♥