number seventy seven

 - Mocniej! Mocniej! – słyszałam czyjś krzyk, dobiegający z sypialni. – Boże, Harry, przyłóż się trochę…

- Nie mam… już… siły – pojedyncze sapy lokatego wywołały u mnie wybuch śmiechu.

- Jeszcze trocheeee – zawyła osoba towarzysząca Styles’a.

Co do cholery, nie może dojść?

- Już… prawie.. JEST! – krzyknął resztką sił, opadając jak mniemam na łóżko.

Rozumiem, że mogę już wkroczyć?

Otworzyłam drzwi do pokoju, zasłaniając sobie ręką oczy, by nie nadziać się na roznegliżowane ciało Harolda i jego dzisiejszej wybranki.

- Ja tylko po ładowarke – mruknęłam, idąc na czuja w kierunku mebli. – Nie krępujcie się.

- Uhm, okej, ale nie musisz się zasłaniać.

- Jesteście przykryci? – zapytałam, odwracając się w ich kierunku i ostrożnie zrobiłam lekką przerwę pomiędzy palcami, odsłaniając widok na Harrego i… Nialla? – WTF?

- Włożyłem palec do butelki i nie mogłem wyjąć – mruknął blondyn.

- Włożyłeś palec do butelki?

- A co ty myślałaś? – zapytał, obdarowując mnie dziwnym spojrzeniem.

- Po co go tam wkładałeś? – odpowiedziałam pytaniem, chcąc by to na głupocie Horana skupiła się ta rozmowa.

- Wpadła mi tam guma, chciałem ją odzyskać – odparł smutno, na co pokiwałam tylko głową.

- Masz – rzuciłam w jego kierunku całą paczkę miętówek.

- Yaayy – zawył uszczęśliwiony i w podskokach opuścił pokój, schodząc na dół, gdzie zapewnie poniesie go melanż.

- Czemu ty masz takie zbereźne myśli, Sam? – Lokaty pokiwał na mnie z niedowierzeniem głową. – Ja nie wiem po kim ty to masz.

- Gdybyś tak nie jęczał na cały dom to o niczym bym sobie nie pomyślała.

- Ty tylko o jednym – mruknął, śmiejąc się pod nosem.

Dopiero teraz zauważyłam, że był już lekko wstawiony.

- Ale jak chcesz to wiesz… - urwał, na co posłałam mu dziwne spojrzenie. – Jestem cały twój! – krzyknął, rozpinając swoją koszulę, jak ci super-bohaterowie w kreskówkach, pozbywając się swoich zwykłych ubrań, pod którymi mają… no wiecie, stroje dla super-bohaterów. Peleryny, te sprawy.

- Przekroczyłeś swoją dopuszczalną dawkę alkoholu dzisiejszego wieczoru?

- Nie jestem pijany – wyszczerzył się.

- Racja. Jesteś napalony. Jak zwykle. Harry Spragniony Ruchania Styles.

W odpowiedzi chłopak zaczął się śmiać.

- Jak możesz opierać się TEMU? – wskazał na swoją odsłoniętą klatę.

- O patrz, właśnie tak – odparłam, udając się w kierunku wyjścia.

- Jeszcze do mnie wrócisz! – usłyszałam zanim zatrzasnęłam drzwi. – Zawsze wracają.

Zeszłam sobie na dół, gdzie zgarnęłam kolejną porcję piwowego alkoholu, którym się dziś poję i zaczęłam się przyglądać nawalonym ludziom, wijącym się po naszym nowym salonie. Już teraz syf był ogromny, aż strach pomyśleć, co będzie rano. Jedno jest pewne – ja tego nie będę sprzątać.

- Hej, Sam! – usłyszałam, znajomy głos za plecami. Odwróciłam się i ujrzałam wyszczerzonego Malika, który szedł w moim kierunku.

- Skołowałem nowe alko, chcesz spróbować?

- Co to? – popatrzyłam na butelki pełne kolorowego płynu, które brunet trzymał w rękach.

- Sprzedawca bardzo zachwalał, więc wziąłem – wzruszył ramionami.

- Jasne, że zachwalał, w końcu to jego towar – wywróciłam oczami na to, jak łatwo się dał.

- Chcesz czy nie? – sapnął zirytowany.

- Dobra – mruknęłam, człapiąc do kuchni.

Wyjęłam 2 czyste literatki i postawiłam na barze.

- Do dna – powiedzieliśmy równocześnie po nalaniu przez Zayna trunku do pełna. Przyłożyliśmy szkło do ust i pochłonęliśmy całość, lekko się kwasząc.

- Co to za gówno – mruknęłam, odstawiając literatke.

- Z deka mocne – odpowiedział podobnym tonem, pijąc tym razem jakiś napój.

- Przepijasz, cieniasie?

Zdaje się chłopak lekko się oburzył, bo natychmiast polał po kolejnym i bez słowa wypił wszystko tym razem nie popijając. Pff, faceci. Za wszelką cenę chcą udowodnić, jacy to oni nie są twardzi i wytrzymali na wszystko. Szkoda tylko, że poznałam już ich drugie strony, gdzie większość ich kłótni kończy się płaczem tego przegranego i skargą na pozostałych. W przeciwnym razie może nabrałabym się na tą ich całą męskość.

Siedzieliśmy tak za tym barem dopóki nie skończyliśmy jednej z butelek magicznego napoju, który przyniósł Zayn. Wypytał mnie też o szczegóły tego naszego całego związku w moim świecie, a koniec historii skończył się jednym wielkim wybuchem śmiechu z zarówno jego strony, jak i z mojej.

- Po kolejnym? – zapytał, machając następną połówką.

- Nie, jest zbyt słabe.

- Słabe?

- Nic mnie nie wzięło, zupełnie jakbym piła wodę. Tyle, że z lekka kwasi. Nie wiem, co ty tu za shity przyniosłeś, powinieneś być wyprowadzony z tej domówki za pojenie mnie takimi chujowiznami – powiedziałam wyjątkowo poważnie, na co Malik w odpowiedzi zaczął się śmiać.

- Nic cię nie wzięło? – powtórzył. – Zaczekaj chwile, za jakiś czas dostaniesz takiego kopa, że nie będziesz wiedziała, jak się nazywasz.

- Taaa, szczerze w to wątpie – uśmiechnęłam się głupio, wstając z krzesła.

 Popatajałam wesoło w kierunku Liama i Danielle, którzy miziali się w rogu salonu i zaczęłam się do nich głupio szczerzyć.

- Heeeeeeej – zawołam, obejmując ich ramieniem. – Co tam słychać u mojej ulubionej pary? Jak się bawicie? Dobrze? Widze, że tańczyliście? Mam nadzieje, że wam nie przeszkodziłam? Widzieliście może gdzieś Louisa? – zadając ostatnie pytanie, zaczęłam się rozglądać dookoła siebie. – Oooo, jest – wyszczerzyłam się w podobny sposób, co wcześniej. – Dobra, fajnie się gadało, narazie – rzuciłam i pobiegłam w kierunku Tomlinsona, palącego szlugę przy oknie. – Ty paliiiiiiiiisz? – zawyłam zszokowana. – Daj mi też.

- Nie, ty nie możesz – wybełkotał.

- Dlaczemu nie? – zapytałam oburzona. – Jestem już pełnoletnia! – krzyknęłam, dobierając się do jego kieszeni.

- No weź, Sam. Nie publicznie – mruknął, łapiąc mnie za rękę przez swoje spodnie, z których po chwili wyjęłam paczke fajek.

Wzięłam już chyba ostatnią i włożyłam ją do ust, obdarowując Louisa spojrzeniem.

- Co? – zapytał zdezorientowany.

- Ogień, synu. Potrzebuje ognia.

- Nie widzisz tego w moich oczach?! – krzyknął, przyciskając mnie do ściany.

W odpowiedzi oczywiście zaczęłam się śmiać. Dobra, nie wiem czemu czułam się, jakbym coś paliła i nie mam zielonego pojęcia, jakie działanie ma to gówno, które piłam z Zaynem, ale wiem, że odkąd odeszłam od baru, zaczęło na mnie działać i przestałam być sobą. Mimo to, będąc nawet w tym stanie, słowa Louisa działały na mnie w ten sam sposób, co zawsze.

- Co cię śmieszy? – oburzył się.

- Oj sory, to miało być romantyczne? – natychmiast spoważniałam, jednak wciąż miałam lekki problem, by taką pozostać. – Daj mi zapalniczkę, czy coś, a jak tak bardzo masz na kogoś ochotę to na górze siedzi napalony Styles – dodałam, wyrywając mu upragniony ogień z rąk.

Odpaliłam szluga i zaciągnęłam się, delektując się jego smakiem, podczas gdy Lou przyglądał się sposobowi, w jaki to robie.

- Daj mi też.

- Huh?

- Wzięłaś mi ostatnią fajkę – powiedział, machając mi pustą już paczką.

Wywróciłam oczami, podając mu papierosa, na co ten tylko pokiwał przecząco głową.

- Powinniśmy go oszczędzać – zasugerował, zerkając na moje usta.

Wspominałam już, że wciąż przyciskał mnie do ściany? Od razu załapałam, co ma na myśli mówiąc, że powinniśmy oszczędzać, więc wzięłam kolejnego bucha, a podczas wypuszczania skierowałam dym prosto do ust chłopaka. Ten zaczął go wciągać, przybliżając się do mnie jeszcze bardziej, a w zasadzie do mojej twarzy, kończąc na przyciskaniu swoich ust do moich. Chwile potem wsadził język do mojej buzi, a ja niewiele myśląc zrobiłam to samo, w wyniku czego zaczęliśmy się całować, logiczne nie? Łączymy kropeczki!

- Sam – wydyszał, przerywając te całą szopke. Dobra, szczerze mówiąc troche się zawiodłam, bo narobił mi na siebie ochoty, nawet jeśli był no wiecie… sobą.

- Co? – popatrzyłam na jego bezwyrazową twarz, która nie mówiła nic, kompletnie. Czego się spodziewać? Wytrzeźwiał? Jak to się stało, ja po tej fajce jestem jeszcze bardziej pijana, wtf.

- Zwiedziłaś już mój pokój? – mruknął mi do ucha, na co lekko się odsuwając, by na niego wejrzeć, posłałam mu pytające spojrzenie. – Łóżko jest genialne – uśmiechnął się chytrze, a ja dopiero teraz zrozumiałam, co miał na myśli.

Mając tyle promili alkoholu w swojej krwi, jarzę jeszcze wolniej niż zwykle.

W odpowiedzi tylko wyszczerzyłam się głupio, łapiąc go za rękę i ulotniliśmy się na piętro, gdzie oboje pragnąc siebie, jak nigdy, chcieliśmy sobie ulżyć. 

_____________________

hahashashhahshaha, tak wiem

SORY, ŻE TAK PÓŹNO ALE NIE MAM POMYSŁÓW TAK BARDZO

widać z resztą..